Interne post.

Post = altijd plezant. Ja goed, de eindeloze stroom reclame en rekeningen daargelaten, natuurlijk. Maar daar heb ik het nu even niet over. Ik bedoel échte post, met een handgeschreven adres, een met de hand gekleefde postzegel en een brief of kaart erin, die een vleugje meebrengt van wie 'm schreef. Speciaal voor jou. 

Toen ik vijftien was en e-mail net bestond, vond ik dat gewoon superspannend. Een eigen e-mailadres, typen maar en hopla, je diepste zielenroerselen binnen de kortste keren bij je bestie. Magisch bijna. Ondertussen ben ik zo'n vijftien verschillende e-mailadressen verder en een overvolle mailbox doet mij iedere dag twijfelen of ik 'm überhaupt open zou klikken. 

De magie is verschoven, terug naar échte post. Die waar ik het hierboven over heb. We schrijven veel te weinig brieven, net zoals er veel te weinig mannen nog hoeden en manchetknopen dragen (maar laat dat nu misschien toch een andere discussie zijn). Dus toen we hier in huis aan interne post gingen doen, kon ik dat alleen maar toejuichen. 



Deze 'postpot' hebben Steven en ik voor Marie gemaakt. Zij had ons namelijk eerst een brief gestuurd, met een niet mis te verstane boodschap. Verder had ze voor ons allebei ook hele lieve dingen geschreven, dus dat kon natuurlijk niet onbeantwoord blijven. 


Ik heb de neiging om nogal te hamsteren. Alles waarvan ik denk dat het misschien ooit nog wel eens van pas kan komen, hou ik bij: lintjes, knoopjes, gekleurd papier, ... Daar ben ik dan een beetje in gaan hooien voor onze pot. 

Eerst en vooral hebben Steven en ik elk een brief geschreven, op een blaadje uit een schriftje van mij, beetje retro. Verder hebben we 'complimentenenvelopjes' gemaakt: voor elke dag van de eerstvolgende week is er een envelopje met daarin een complimentje van ons allebei. De uitleg daarvoor heb ik op een mooi kaartje uit de Flow geschreven. Dan nog een leuk etiket gemaakt, een bloemetje gehaakt voor de versiering en toevallig hadden we nog paaseitjes in de juiste kleuren. Die heb ik er dan ook maar bij gestopt. 

De pot hebben we op Marie's bureau gezet, zodat ze 'm zou vinden bij haar aankomst voor haar week bij ons. Op zich is het eigenlijk allemaal supersimpel gebleven, maar Marie was er wel heel blij mee en ze heeft er veel plezier van gehad. Bovendien is het een leuke manier om een puber een paar dingen mee te geven zonder er face to face over te moeten praten, wat ze dan soms helemaal niet zo comfortabel vinden. Voor de duidelijkheid: ik heb het over positieve input :-)!

Reacties